Can yongası nedir bilir misin? Candan, yürekten kopan pare demektir. Sen benim vücuttan öte ruhumdan, beden kimliğimden öte içimden kopan en değerli parçamsın.
Sana böyle seslenmeyi öyle çok isterdim ki; Can yongam nasılsın, Rabbim ne gönlüne ne de ayağına taş değdirmesin diye. Eski kafalıyım mazur gör, ben şimdiki neslin adamı değilim. Kaybetmekten korka korka severim, bir yanım yarım kalır diye tereddüt etmem.
Can koyarım ortaya. Göğsümü siper ederim aşkın zorluğuna, başımı taştan taşa vursam da kalbimi çıkarır veririm eline. Onu alıp çöpe atsan da, incitip ayaklar altına alsan da ah etmem sana. Ben gördüğümü bilir, anamın öğrettiği gibi baş tacı ederim seni.
Var sen bilme kıymetimi. Ne olacak, yine severim ben seni.
Sevmekten kim gocunur?
Kim usanır geri çevrilmekten, kim serzeniş eder?
Çiçek gibi sularım aşkımı, pencere kenarlarına koyarım gün ışığına değsin de yaprakları renk bulsun diye. Canıma, sineme üflenmişsin bir kere ne yapsam az kalır. Yalnızlığımı kaldırıp atsam kolum mu yorulur?
Hayır. Ben sana baktıkça doyarım, gücümü tazelerim gamzelerinin çukurunda. Feryat figan yerlerde sürümem gönlümdeki mabedini. Varsın adımız vuslat soyadımız hasret olsun denerim, her zaman çabalarım, bir çaresini bulana kadar hep sana adanırım.
Canımın yongasını koparıp atmam.
Birlikte yaşlanma hayaliyle ben hep seni severim. Sen başka birinde bulsan da aşkı, andım olsun ki ah etmem. Rahatsız etmem, çıkmadan karşına uzaktan severim seni. Her duamda mutlu olmanı yakarırım Rabbime, kalbinin kanatları kırılmasın diye.
Aymaz kalbime gelince ona haddini bildirir, sana yük olmasın diye salık verir dururum. Ben seni sevdim, seviyorum diye mecbur kalma. Kimse yüreğine düşen ateşi seçmez ya, yüreğime düştün diye mesul tutmam seni. Varsın bir arada olduğumuz bir gün olmasın, sen başka bahçe de gül aç.
Sen gül açtıkça ben bülbül olur, kendi derdime ağlarım.
Can yongam, bir ömür boyunca ne yüzün ne gülün solmasın…