Kelime Kökeni: Farsça-sıfat

– Kuşkusuz

– Şüphesiz

– Elbette

– İşkilsiz

– Vesvesesiz

Cümle içinde kullanımı: “Bî-şüphe yaklaştığım çoğu şey beni üzmekle kalmamış canımı okumuştur.”