Kelime Kökeni: Arapça- bedel, bedîl, ebdal, abdalan

– Anadolu’da gezgin olarak yaşayan oymaklara verilen isim, gezgin derviş

– Çabuk aldanan, çabuk kanan, ahmak, safdil

– Kalender meşrep, derviş adam, tevekkülcü, dünyadan elini eteğini çekmiş kimse

– Anadolu’da yaşayan bir Türk boyu,

– Üstü başı perişan kimse, dilenciye benzeyen

– Bektaşî

Cümle içinde kullanımı: “Abdâl temiz kalbiyle konuşur, imanı için susar efendim.”

–