Kelime Kökeni: Ad
– İnsan ve hayvanların vücutlarının en yukarı kısmı
– Kulak, ağız, burun ve göz gibi organların bulunduğu yer
– Tepe
– Uç, kenar
– Kıç karşıtı
– Canlı hayvan adedi
– Amir, reis, başkan
– Yalnız, tek
– Başlangıç, ibtida, medbe
– Esas
– Mukaddime, giriş
Cümle içinde kullanımı:” Baş kısmına gelen tarafı ters olmuş eğer böyle kalırsa görüntü hoş olmayacaktır.”
