Kelime Kökeni: Farsça-âsûde+Arapça-hâtır

– Gönlü rahat içinde olan kimse

– Huzura ermiş kimse

Cümle içinde kullanımı: “Âsûde-hâtır biriydi diye kalmış anılarımda, yüzü hep gülerdi. “