Kelime Kökeni: Arapça-aşk, âşıkân-uşşâk çoğul biçimi

– Birine sevgiyle bağlanan, tutulan, vurgun, mübtelâ olan kimse

– İlahî aşka tutulmuş kimse

– Sevdalı

– Halk ozanı, halk koşuğu

– Bacak mafsallarında ki kemik

Cümle içinde kullanımı: ” Ey bir garip âşık, sevdana karşılık bulamamak da aşk değil midir niçin sızlanıp durursun.”