Nükleer bombaların gücü, kiloton (kt) veya megaton (Mt) cinsinden ölçülür ve bu, patlamanın ne kadar büyük bir yıkıma yol açacağını gösterir. Güç, kullanılan nükleer maddeye (örneğin, uranyum veya plütonyum), bombanın tasarımına ve patlamanın türüne bağlı olarak değişir.

Örneğin:

1. Hiroşima’daki “Little Boy” bombası yaklaşık 15 kiloton gücündeydi. Bu, 15.000 ton TNT patlamasına eşdeğerdi ve geniş bir alanı yok etti.
2. Nagazaki’deki “Fat Man” bombası, yaklaşık 21 kiloton gücündeydi.
3. Modern nükleer silahlar, genellikle daha güçlüdür ve bazıları megaton seviyelerinde olabilir. Örneğin, Soğuk Savaş döneminde test edilen bazı hidrojen bombaları 50 megatonun üzerinde patlama gücüne sahipti. Bu tür bombalar, çok büyük bir yıkıma yol açabilir ve geniş alanlarda kalıcı etkiler bırakabilir.

Nükleer bombalar, patlama anında olağanüstü bir ısı, basınç ve radyasyon yayar. Etkisi sadece patlama alanı ile sınırlı kalmaz; radyasyon, iklim üzerinde de uzun vadeli değişikliklere yol açabilir. Bu nedenle, nükleer silahlar, savaşta kullanılmaları halinde büyük felaketlere yol açma potansiyeline sahiptir.