Yeniçeri, Osmanlı İmparatorluğu döneminde, padişahın özel askeri birliği olarak bilinen askeri bir sınıftı. 14. yüzyılda kurulmuş olan bu birlik, padişahın koruma gücü ve ordu olarak görev yaptı. Yeniçeriler, genellikle Hristiyan ailelerden toplanan ve Osmanlı İmparatorluğu tarafından İslamiyet’e geçirilen çocuklardan oluşan bir askeri elit gruptu. Ayrıca, padişahın direkt kontrolü altında olan ve genellikle oldukça iyi eğitimli ve disiplinli olan bu askerler, Osmanlı’nın askeri gücünün önemli bir parçasıydı.

Yeniçerilerin görevleri arasında padişahı koruma, seferlere katılma ve devlet işlerinde çeşitli görevler üstlenme bulunmaktaydı. Ancak zamanla bu birliğin disiplini ve etkinliği azalmış, 19. yüzyılda, Osmanlı’da modernleşme hareketlerinin bir parçası olarak, 1826’da “Vak’a-i Hayriye” adı verilen bir isyan sonucunda kaldırılmıştır.