Türk edebiyatında “yapma destanlar,” geleneksel destanlardan farklı olarak, genellikle bireysel çabalarla ortaya çıkan, özgün ve modern destan türündeki eserleri ifade eder. Bu türdeki destanlar genellikle çağdaş konuları, sorunları veya bireysel deneyimleri ele alır. Ancak, bu terim belirli bir kitap veya yazar için kullanılmıyor, genel bir tanımlama olarak kullanılıyor.

Yapma destanlar, genellikle geleneksel destanlara kıyasla daha kısa olabilir ve bireyin veya toplumun içsel veya dışsal mücadelelerini ele alabilir. Türk edebiyatında bu tür destanlar, modern zamanlarda ortaya çıkan farklı yazarlar tarafından kaleme alınmıştır. Bu yazarlardan bazıları, çağdaş Türk edebiyatının önemli isimleri arasında yer almaktadır.

“Doğal destanlar” terimi, genellikle insan eliyle değil, doğa olayları veya evrensel güçlerle ilişkilendirilen epik hikayeleri ifade eder. Bu destanlar, genellikle doğanın gücü, tabiatın değişen yönleri veya evrende meydana gelen büyük olaylarla ilişkilidir. Ancak, bu terim genellikle daha spesifik ve tanımlanmış bir literatürde kullanılan bir terim değildir; bu nedenle, biraz belirsiz bir tanımlama olarak kabul edilebilir.

Örneğin, antik mitolojilerde, tanrıların ve doğa güçlerinin etkileşimiyle ilgili öyküler sıklıkla doğal olaylarla ilişkilendirilir. Bir doğal felaketin, depremin veya fırtınanın bir tanrı veya tanrıça tarafından kontrol edildiği bir mit, bu tür bir doğal destan olabilir.

“Doğal destanlar” ve “yapay destanlar” terimleri, genellikle edebi eserlerin kökenine veya içeriğine göre yapılan bir ayrımı ifade eder.

1. Doğal Destanlar: Bu terim genellikle doğadan kaynaklanan, tabiat olaylarına veya evrensel güçlere dayanan destanları ifade eder. Mitolojik anlatılar, tanrıların mücadeleleri, doğal felaketlerle ilişkilendirilmiş öyküler bu kategoriye örnek olarak verilebilir. Örneğin, bir tanrının gök gürültüsü ve şimşeği kontrol ettiği bir mit, doğal olaylarla bağlantılı bir doğal destan olabilir.
2. Yapay Destanlar: Bu terim, insan eliyle yaratılan, genellikle belirli bir toplumun veya kültürün tarihini, kahramanlık hikayelerini veya önemli olaylarını anlatan destanları ifade eder. Geleneksel destanlar genellikle bu kategoriye dahildir. Örneğin, Homeros’un “İlyada” ve “Odysseia” eserleri, yapay destanlara örnek olarak verilebilir.

Bu terimler belirli bir bağlamda kullanıldıklarında farklı anlamlar taşıyabilir, bu nedenle kullanıldıkları bağlam önemlidir. Ayrıca, bazı eserler hem doğal hem de yapay öğeler içerebilir, bu da kesin bir ayrım yapmayı zorlaştırabilir.