Kelime Kökeni: Arapça-beşşet

– Güler yüzlü

– Güleç kimse

– Gülümseyen

– Her zaman gülümseyen kimse

Cümle içinde kullanımı: “Beşûş bir kadın olarak aklımda kalmış oysaki çektiği acılara bizzat kendim şahit olmuştum.”