Saatin icadı, zaman ölçümüne olan ihtiyacı karşılamak için yüzyıllar süren bir evrimsel süreçtir. İlk saatler, M.Ö. 4000’li yıllara kadar uzanır ve genellikle güneşin hareketlerine dayalı olarak kullanılan gölge saatleri şeklindeydi. Bu saatler, güneş ışığının farklı zamanlarda farklı açılarda gölgeleler oluşturmasını kullanarak zamanı belirlerdi.

Daha karmaşık mekanik saatler, Orta Çağ’da Avrupa’da gelişmeye başladı. 13. yüzyılda, ilk mekanik saatlerin yapıldığına dair kanıtlar vardır. Bu saatler, genellikle büyük katedrallerin kulelerinde yer alır ve halkın zamanını belirlemede yardımcı olurdu. Bu dönemde, saatler oldukça basit olup genellikle sadece saati gösterirlerdi.

Mekanik saatlerin gelişimiyle birlikte, 14. ve 15. yüzyıllarda daha hassas saatler üretilebildi. 16. yüzyılda ise, saatler daha portatif hale geldi ve takıma takılabilir büyüklüğe indirildi. 17. yüzyılda ise, pendulum saati icat edildi ve bu, saatlerin doğruluğunu önemli ölçüde artırdı. Pendulumlu saatin icadı, Hollandalı bilim insanı Christiaan Huygens tarafından 1656’da gerçekleştirildi.

Modern saatlerin gelişimi, 19. ve 20. yüzyılda ivme kazandı. Elektronik saatlerin icadı ise 20. yüzyılın ortalarına, özellikle de 1960’lara dayanır. 1967’de, Seiko firması ilk kuartz saatini üretti. Bu, doğru zaman ölçümü sağlamak için kristalin titreşiminden yararlanarak, saatin doğruluğunu önemli ölçüde artırdı.

Saatin icadı ve evrimi, zamanla teknolojinin ilerlemesiyle birlikte giderek daha hassas ve çeşitli kullanım alanlarına sahip cihazlar haline geldi.