Mevlana Celaleddin Rumi, 13. yüzyılda yaşamış ünlü bir Türk mutasavvıf, şair ve teologdur. 1207 yılında günümüz Afganistan’ında, Belh şehrinde doğmuş ve 1273 yılında Konya’da vefat etmiştir. Rumi, özellikle tasavvuf edebiyatında önemli bir figürdür ve onun yazdığı eserler, dünya genelinde derin bir etki yaratmıştır.

Mevlana’nın en bilinen eseri “Mesnevi” adlı şiir kitabıdır. Bu eser, derin tasavvufi öğretileri ve yaşam felsefelerini içerir ve hem doğu hem de batı edebiyatında önemli bir yere sahiptir. Ayrıca, “Divan-ı Kebir” ve “Fihi Ma Fih” gibi diğer önemli eserleri de vardır. Rumi’nin yazıları genellikle aşk, birlik, insanın içsel yolculuğu ve Tanrı ile birleşme üzerine odaklanır.

Mevlana’nın tasavvuf anlayışı, onun “sema” olarak bilinen mistik dansıyla da bilinir. Sema, onun tasavvufi öğretisinin bir parçası olarak kabul edilir ve mistik bir aşk ve Tanrı’yla birleşme arayışını sembolize eder. Rumi’nin öğretileri, evrensel bir insan sevgisi ve hoşgörü anlayışı sunar.

Rumi, yaşamı boyunca birçok öğrencisi ve takipçisi olmuştur. En ünlü öğrencisi Şems-i Tebrizî’dir. Şems’in Rumi’nin hayatında önemli bir etkisi olduğu düşünülür. Mevlana’nın düşünceleri ve öğretileri, günümüzde de birçok kişi tarafından öğrenilmekte ve ilham kaynağı olmaktadır.