İşsizlik Sigortası Kanunu, Türkiye’de işsiz kalan bireylerin geçimlerini sağlayabilmesi amacıyla oluşturulmuş bir kanundur. Bu kanun, işsizlik sigortası uygulamasını düzenler ve çalışanların işsiz kalmaları durumunda belirli bir süre boyunca gelir elde etmelerini sağlar. Ayrıca işsizlik sigortası, işten çıkarılan çalışanların, geçici olarak geçim sıkıntısı yaşamamalarını, yeniden istihdam edilmelerine kadar desteklenmelerini amaçlar.

İşsizlik Sigortası Kanunu’nun temel hükümleri şunlardır:

1. Sigorta kapsamında olanlar: Sigortalı çalışanlar, işsizlik sigortasından faydalanabilirler. Bu sigorta, SSK’lı, Bağ-Kur’lu ve Emekli Sandığı’na bağlı çalışanları kapsar.
2. İşsizlik sigortası primi: Çalışanlar ve işveren, işsizlik sigortası primini ortaklaşa öderler. Bu prim, brüt maaş üzerinden hesaplanır.
3. İşsizlik ödeneği: İşsizlik sigortasından yararlanabilmek için, sigortalının belirli bir süre prim ödemiş olması gerekir. İşsizlik ödeneği, sigortalının son çalıştığı işyerindeki brüt maaşı üzerinden hesaplanarak verilir ve belirli bir süre boyunca ödenir.
4. Ödeneğin süresi: İşsizlik ödeneği, sigortalının işsizlik sigortasına ödeme yaptığı süreye bağlı olarak farklı sürelerde verilir. Genellikle, sigortalının prim ödeme süresi arttıkça ödeneğin süresi de uzar.
5. İş arama yükümlülüğü: İşsizlik ödeneğinden yararlanabilmek için sigortalı, belirli bir süre boyunca iş aramak zorundadır.

İşsizlik Sigortası Kanunu, aynı zamanda işsiz kalan kişilerin yeniden istihdam edilebilmeleri için mesleki eğitim, iş gücü piyasasına yönlendirme ve diğer destekleyici hizmetleri de sağlar.