Hz. Şems-i Tebrîzî’ye göre aşk, insanı hakikate ulaştıran en yüce ve en saf duygudur. Aşk, sadece iki insan arasında yaşanan bir his olmaktan öte, insanı Yaradan’a ve hakikate taşıyan bir köprüdür. Şems’in öğretilerinde aşk; kalıpların, sınırların ve benliğin ötesine geçmeyi ifade eder.
Hz. Şems’e Göre Aşkın Özellikleri:
- Allah’a Ulaştıran Bir Yol: Şems’e göre gerçek aşk, insanın Allah ile birliğini ve onun varlığında yok oluşunu (fenafillah) sağlar. İnsan, aşk sayesinde egosundan arınır ve yaratılışın özünü anlar.
- Kalp ile Bilinir: Aşkı, akılla değil kalple yaşamak gerekir. Kalp, hakikatin merkezidir ve aşk bu kalpte filizlenir. Şems bu noktada Mevlânâ’ya da derin bir kalp yolculuğu sunar.
- Benliği Unutturan Bir Hâl: Gerçek aşk, “ben” duygusunu ortadan kaldırarak insanı tevazuya ve teslimiyete yöneltir. Bu yolda nefsin istekleri terk edilir ve ilahi aşk yücelir.
- Acı ile Yoğrulmak: Şems, aşkı bir yanış olarak tanımlar. Bu yanış, insanın dönüşümünü sağlar ve olgunlaştırır. Aşk, sadece mutluluk değil, aynı zamanda bir sınav ve içsel bir yolculuktur.
- Bütünleşmek: Aşkta ayrı gayrı yoktur; insan, sevdiğinde kaybolur ve birlik bilincine ulaşır. Şems bu birliği Allah ile kul arasında kurulan en saf bağ olarak görür.
Şems-i Tebrîzî’nin Sözleriyle Aşk:
- “Aşk, yaratılmışların en yücesidir; çünkü o, insanı Hak ile buluşturur.”
- “Gerçek aşk, güzellikte kusur bulmaz; her şeyi olduğu gibi kabul eder.”
- “Aşk, seni sen yapan her şeyi siler, seni bambaşka biri yapar.”
Hz. Şems’e göre aşk, insanın içindeki sınırları kaldırarak onu ilahi hakikate eriştiren bir yanış ve arınma yolculuğudur. Bu yolculukta insan, hem kendini bulur hem de Yaradan’a yaklaşır.