Kelime Kökeni: Farsça-ceng+Arapça-î

– Dövüşken

– Cenkçi

– İyi dövüşen kimse

– Dövüşmeyi kavga etmeyi seven kimse

Cümle içinde kullanımı: “Çengiyi çingene cengî bilek sahibine bırakacaksınız.”