Şiirde cinas, yazılışları veya okunuşları aynı (ya da çok benzer) ama anlamları farklı olan kelimelerin bir arada kullanılmasıyla yapılan bir söz sanatıdır. Bu sanata “sesteşlik” sanatı da denir. Cinas, özellikle mani, türkü, tekerleme gibi halk edebiyatı ürünlerinde sıkça görülür.

Cinasın Özellikleri:

• Anlamca farklı, sesçe (ya da yazılışça) aynı kelimeler kullanılır.

• Genellikle kafiyelerde görülür, buna da cinaslı kafiye denir.

• Hem anlam oyunları hem de espri etkisi yaratır.

Örnek:

“Gül dikeni sever elin,
Gül dikeni, severelin.”

• Burada “sever elin” (başkasının sevmesi) ile “severelin” (biz sevelim) arasında cinas vardır.

Bir Başka Örnek:

“Yâr dedim de gelmedi,
Yar dedim de gelmedi.”

• “Yâr” (sevgili) ve “yar” (yara) kelimeleri ses olarak aynıdır, ama anlamları farklıdır. Bu da cinas olur.

İpucu: Cinası anlamak için kelimeyi farklı anlamlarda okumayı deneyebilirsin. Eğer başka bir anlamı çıkıyorsa, orada cinas olabilir!