“Redif tam uyak”, Türk şiir geleneğinde, bir dizenin son hecesinin, bir başka dizenin sonundaki heceyle tamamen aynı olması durumunu ifade eder. Yani redif tam uyakta, dizenin sonundaki heceler tamamen örtüşür. Bu durum, şiirde ritim ve uyumun sağlanmasına yardımcı olur ve genellikle nazım birimi olarak kullanılır.