Kelime Kökeni: Eski Türkçe

– Kendi kendine gelişen çim.

– Çemen

– Yeşillik, kendiliğinden büyüyüp yeşeren ot.

Grass.

Lawn.

Bent.

Cümle içinde kullanımı:  ” Yine kendimizi çimenlerin üstünde bulmuştuk kendimiz  bir anda”