Ontolojik delil, Tanrı’nın varlığını kanıtlamaya yönelik bir felsefi argümandır. Bu argüman, Tanrı’nın varlığını mantıksal bir zorunluluk olarak savunur. Ontolojik delil, Tanrı’nın tanımından yola çıkarak onun varlığının zorunlu olduğu sonucuna ulaşmayı amaçlar. İlk kez Aziz Anselmus tarafından 11. yüzyılda ortaya konmuş ve zamanla birçok filozof tarafından tartışılmıştır.
Temel mantık şudur: Eğer Tanrı, “var olması gereken en mükemmel varlık” olarak tanımlanıyorsa, o zaman Tanrı’nın var olmaması bir çelişki yaratır, çünkü mükemmel varlık tanımına göre var olması gerekir. Bu yüzden Tanrı’nın varlığı, mantıksal olarak zorunlu kabul edilir.
Ontolojik delil, felsefi anlamda sıkça eleştirilmiş ve tartışılmış bir argümandır. En önemli eleştirilerden biri, Tanrı’nın varlığını mantıksal zorunlulukla ispatlamanın, gerçek dünyadaki gözlemlerle doğrulanamayacak bir kavramsal argüman olduğu yönündedir.