Güneş Dil Teorisi, 1930’lu yıllarda Türkiye’de ortaya atılan bir dil teorisidir ve temel amacı, Türkçenin dünya dillerinin kökeni olduğunu savunmaktır. Bu teoriye göre, tüm dillerin kökeni Türkçedir ve zamanla diğer diller bu kök dilden türemiştir.
Teorinin amacı:
- Ulusal kimliği güçlendirmek: Türk dilini ve kültürünü yüceltmek ve Osmanlı İmparatorluğu’nun çok uluslu yapısından çıkışla Türkiye Cumhuriyeti’ne yeni bir kimlik kazandırmak.
- Dil reformlarına zemin hazırlamak: Türk dilini sadeleştirme ve Osmanlıcadan arındırma çalışmaları için teorik bir temel sağlamak.
- Türkçenin köklü ve evrensel bir dil olduğunu göstermek: Türkçeyi diğer dünya dilleriyle karşılaştırmalı olarak inceleyip evrensel bir köken iddiasında bulunmak.
Güneş Dil Teorisi, Atatürk döneminde dil reformları bağlamında bir süre ilgi görse de, bilimsel temeli zayıf olduğu için akademik çevrelerde eleştirilmiştir ve zamanla etkisini kaybetmiştir.