Şeyh Bedreddin Olayı, 15. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nda meydana gelen, Şeyh Bedreddin’in başında olduğu dini ve sosyal hareketin isyan haline gelmesidir. Şeyh Bedreddin, Osmanlı’da Tanrı’nın birliğine, sosyal eşitliğe ve sınıf ayrımlarına karşı çıkan öğretileriyle tanınan bir İslam alimi ve mutasavvıftı. O, halk arasında, özellikle köylüler ve yoksullar arasında, köleliğe ve feodal sisteme karşı bir direniş hareketi başlatmıştı.

Şeyh Bedreddin, Osmanlı yönetimine karşı toplumsal adalet ve eşitlik temalı fikirler öne sürerek, özellikle Orta Anadolu ve Marmara bölgesinde geniş bir destek buldu. Bedreddin’in öğretileri, komünizm veya eşitlikçi bir toplum modeli olarak tanımlanabilecek bir düzene işaret ediyordu. Aynı zamanda zenginliğin paylaşılmasını ve özel mülkiyetin kaldırılmasını savunuyordu.

İsyan, 1420’lerde Bedreddin’in liderliğinde büyüyerek geniş kitlelere ulaştı. Ancak, Osmanlı yönetimi bu isyanı ciddi şekilde bastırdı. Bedreddin, 1421’de yakalanarak İstanbul’a götürüldü ve yargılandı. İsyanın lideri olarak idam edildi. Bedreddin’in ölümünden sonra hareketin önderliği kırıldı ve sosyal adalet temalı fikirler, büyük ölçüde bastırıldı.

Şeyh Bedreddin Olayı, Osmanlı tarihinde önemli bir dönüm noktası olarak kabul edilir, çünkü dönemin egemen düzenine karşı çıkan, eşitlikçi bir halk hareketi olarak halk arasında geniş yankı uyandırmış ve uzun süreli toplumsal etkiler bırakmıştır.