Hal ekleri, isimlere eklenen ve isimlerin cümledeki diğer ögelerle ilişkisini belirten eklerdir. Türkçede dört temel hal eki bulunur:
- Yalın Hal (Nominatif): İsme hiçbir ek getirilmez. Bu hal, özne görevindedir.
- Örnek: “Kitap masada.”
- İlgi Hali (Tamlayan Hali) -in, -ın, -un, -ün (Genitif): İsim tamlamalarında tamlayan durumundaki isme eklenir.
- Örnek: “Kitabın kapağı.”
- Yönelme Hali -e, -a (Dativ): Bir yer veya nesneye doğru hareketi belirtir.
- Örnek: “Kitaba baktı.”
- Belirtme Hali -i, -ı, -u, -ü (Akkusativ): Belirtili nesneyi gösterir.
- Örnek: “Kitabı okudum.”
- Bulunma Hali -de, -da (Lokativ): İsimle belirtilen yerin içinde ya da üzerinde bulunmayı ifade eder.
- Örnek: “Kitap masada duruyor.”
- Ayrılma Hali -den, -dan (Ablativ): Bir yerden ayrılmayı ya da uzaklaşmayı ifade eder.
- Örnek: “Kitaptan bir bölüm okudum.”
Bu ekler, ismin cümledeki görevine göre farklılık gösterir ve eklerin ünlü uyumuna uygun olarak kullanılması gerekir.