Aitlik ekleri, Türkçede bir ismin sahipliğini veya aitliğini belirtmek için kullanılan eklerdir. Bu ekler, ismin sonuna eklenir ve genellikle “ın, in, un, ün” biçimindedir. İşte aitlik eklerinin kullanımı:
- Benim – “im” eki:
- Kitapım (benim kitabım)
- Senin – “in” eki:
- Kalemin (senin kalemin)
- Onun – “ı” eki (3. tekil kişi için):
- Arabası (onun arabası)
- Bizim – “imiz” eki:
- Defterimiz (bizim defterimiz)
- Sizin – “iniz” eki:
- Masanız (sizin masanız)
- Onların – “ı” eki (3. çoğul kişi için):
- Evleri (onların evleri)
Bu ekler, isimlerin anlamını ve cümledeki ilişkilerini netleştirir.