Kelime Kökeni: Arapça-arbede+Farsça-cû

– Bela arayan, kavgacı

-Gürültücü, patırtı çıkaran kimse

– Kavga çıkarmayı seven saldırgan kimse

Cümle içinde kullanımı: ” Rahmetli dedem gençliğinde arbede-cû, kabadayı biri olarak nam salmış. “