Kelime Kökeni: Farsça

– Güneşe tapan

– Güne bakan, gündöndü, ay çiçeği, gün çiçeği

Cümle içinde kullanımı: ” Afitab-perestler gün doğumunda güneşin sıcağına yüz dönerlerken aşklarını boynunu bükerek gösterirler. “