Zamirler, bir cümlede isimlerin yerini tutan ve onların tekrarını önleyen kelimelerdir. Türkçede zamir türleri genel olarak şu şekildedir:
- Kişi Zamirleri: Kişi zamirleri, konuşmada yer alan kişileri belirtir. Örnekler: ben, sen, o, biz, siz, onlar.
- Gösterme Zamirleri: Belirli bir şeyi ya da kişiyi işaret etmek için kullanılır. Örnekler: bu, şu, o.
- Soru Zamirleri: Soru sormak amacıyla kullanılan zamirlerdir. Örnekler: kim, ne, hangi.
- Belgisiz Zamirler: Belirli olmayan, belirsiz bir şeyi ya da kişiyi ifade eder. Örnekler: biri, hiç kimse, her şey, bazıları.
- Dönüşlü Zamirler: Cümlenin öznesiyle yüklemi arasında dönüşümlü bir ilişki kurar. Türkçede dönüşlü zamirler genellikle “-(y)im” ve “-(y)iz” ekleriyle oluşturulur. Örnekler: kendim, kendin, kendi, kendileri.
- İlgi Zamirleri: Belirli bir ismi niteleyen ya da tanımlayan zamirlerdir. Örnekler: ki (eğer bir ismi tanımlıyorsa), (ki) bu, (ki) o.
Her bir zamir türü, cümlenin anlamını ve bağlamını belirginleştirmeye yardımcı olur.