Yanma- Cahit Zarifoğlu 1

Yanma- Cahit Zarifoğlu

Ve elbet 
Gözlerim sularımdan çekilince 
ürkek bir ceylanla anlaşırım 
yüzünün çok yakını olan bir liman 
dilinin ve ağzının verdiği baş dönmesine 
bahçeni tutan tavşanlara sığınırım 

Kanımdan geçilmiyor moraran ağzım 
Kovalanıyorum 
İkindi zaman kararan iç çarşılar 
ey şafak bir askerle anlaş 
Çünkü namluya sürüldün 
İşte burada bir ordu yürüyen karnımda 
İzim sürülüyor köpeklerin sürünerek yaklaştığı 
Anlaşılıyor 
Hatırlarımıza dokunulmamış 
Fakat el konmuş aşkı yaşatırken kuğuların 
Geleceğimizin serin suları ve gölleri 

Ey kadın kokla beni 
Hayatım yasaksınız 

Gelinmiyor akşan zaman kaplanı 
Kaçmıştım yeni bir ırmak şeklinde 
Hayvanların ilkbahar sıcakları bölümünde 
Kıvrılıp yeniden yakalanıyorum 
Cam kesiyor göğüslerimi 
Boynuma zümrüt bir gerdanlık atmışım

Hem şarklıyım ben 
Gövdem yara dolu 

Sevdiğim kolla beni 
Anlıyorum 

Fakat artık dayanılmaz sarmaşıklara 
Öpüşüyorlar 
Harbin bittiğini söyle ayrılsınlar 

Çünkü gece zamanın katranıdır 
Gelip geçici değil omurgamdaki didişme 
Çantamda sevişme askerleri 
Harbin bittiğini söyle 

önce beni boğacaklar özgür ve sevecen olmak için 
bir bıraksam 
yakut bir kuşun içinde duran ellerimi 

Sevdiğim 
Önce kemir bu tel örgüleri gövdemden 
Geç derimin altındaki tehlikeleri 
Yürek kızgın bir kuma devrilmeden 
Yokla beni 

Anlıyorum kaçmaya zaman yok 
Şafak birden doğrulacak

FacebookMastodonEmailShare