Kelime Kökeni: Türkçe-al+Farsça-gûn

– Kırmızı, al renkli, algın, kızıl

– Serap, ılgım, pusarık, yalgın

– Tepe, tümsek, doruk

Cümle içinde kullanımı: ” Algûn entarisi, yeşil fistanıyla bir köyün tüm delikanlıları ona aşıkttı.”